Geen categorie

De Naam in de stilte

God heeft geen eigen naam. Als God in de stilte van de berg voor de eerste keer aan Mozes verschijnt, geeft God hem de opdracht terug naar Egypte te gaan om zijn volk uit Egypte weg te leiden. “Maar wie moet ik zeggen dat mij gezonden heeft?” is Mozes reactie. God zegt hem dat hij moet zeggen: “IK BEN heeft mij gezonden”.
En daarna staan er in Exodus vier letters die door Joden nooit worden uitgesproken. Alleen hier worden ze verklaard.
‘IK BEN’, is geen naam, het is een werkwoord. Geen naam wil ook zeggen: alles is al gezegd. Deze God zal met je zijn. De letters roepen continuïteit en trouw op. De onnoembare maakt naam door wat hij doet. Arjen Hiemstra

Er zit (kerk)muziek in 10
Moet de gemeentezang altijd met ‘orgel’? Niets ‘moet’. Maar het geeft te denken als orgels als ‘ouderwets’ en ‘niet meer eigentijds’ aan de kant worden gezet.
Vanwege die adem door die pijpen, zou men, als men dan toch ánders wil, liever voor blaasinstrumenten moeten kiezen.
Iedereen, oud èn jong, kan van het orgel leren genieten als het verhaal van die adem, en de respectabele ouderdom van het instrument, maar wordt doorverteld.
Een ‘opa’ of ‘oma’ zetten we toch ook niet aan de straat alleen omdat die niet meer zó ‘nieuwerwets’ op de hedendaagse ‘beat’ mee swingt! Wordt vervolgd, A.W.

Lievevrouwebedstro

Over het ontstaan van de naam lievevrouwebedstro doet de volgende legende de ronde: De heilige Anna (de moeder van Maria) had een groot probleem, want haar dochter kon de slaap maar niet vatten. Hoe ze ook haar best deed, niets mocht baten. De kleine Maria bleef wakker. Diep hierover nadenkend liep Anna door de velden en zag plots een bedstro-plantje staan. Ze plukte de bloempjes en stak ze in een zak. Na een tijdje waren ze verwelkt en begonnen ze heerlijk te geuren. Moeder Anna legde de zak als een matrasje onder haar baby en vanaf dan sliep Maria als een roos. Als dank mocht het plantje vanaf dat ogenblik lievevrouwebedstro heten