Mat 21: 1-11-’Zie je koning komt tot je, – zachtaardig, – geklommen op een ezelin, op een veulen, zoon van een jukdrager’
Pietro Loronzetti (1280-1348)
Zondag 5 april – Palmarum
Jezus rijdt op z’n ezel Jeruzalem binnen en wordt bejubeld. We halen opgelucht adem: hoera, dat Koninkrijk gaat met hem als koning echt beginnen? Denk je dan nog aan ‘afgoderij’? Je gelooft Jezus begrepen te hebben. Hij heeft verteld dat hij een ‘verloren schaap’ gaat zoeken, en het vindt. Zoeken wij verloren geraakte mensen echt of struikelen we er alleen over? Jezus brengt het schaap terug naar waar het hoort. In de kudde waar het mekkerend zijn soortgenoten herkent. Onze hulpgrage handen vinden o zo gretig verdwaalde mensen. Maar brengen we ze terug naar waar zij thuis zijn? Onze ‘hulp’ ‘verbouwt’ mensen het liefst tot ze in onze vakjes passen. Jezus heeft het goddelijk goed voorgedaan maar wij volgen meer onszelf, als ‘afgoden’. Wordt vervolgd, A.W.
Joh. 11: 1-44-‘Jezus heft de ogen naar omhoog en zegt: Vader; ik dank u dat gij mij altijd hoort.’De opwekking van Lazarus-Duccio di Buoninsegna
Zondag 29 maart – Judica
Zo wil dat geloof van ons het echt. Nadenken over de schepping, en over afgoden. Gôh zeg, als je echt gelooft dan heb je toch niets meer met ‘afgoden’? Was dat maar waar. Deze zondag vertelt het: een prachtige schepping + de afwezigheid van afgoden = recht en gerechtigheid. Voor alle mensen. Maar ja, de smartphone hoeft maar 1x aan om één nieuwsflits te ontvangen en…….je ziet het voor je ogen gebeuren: onrecht en ongerechtigheid. Bij anderen? Met een piepklein beetje speurwerk moet het worden toegegeven: óók bij ons. Het welzijn van de aarde wordt aan alle kanten bedreigd, de wereld zindert van oorlogsgeweld. Hoe zit dat dan met die afgoden? Wordt vervolgd
